Byebye Uganda!

Dat was het dan, mijn laatste dagen in Oeganda zitten er op. De afgelopen paar dagen ben ik nog veel culturele dingetjes wezen bekijken. Ten eerste een dans show. Bij deze avondvullende show werden allerlei traditionele dansen vanuit heel Oeganda, Rwanda en Burundi laten zien, met bijpassende Afrikaanse muziekinstrumenten. Tijdens de show werd er ook vanalles verteld over de geschiedenis en culturele waarden van deze dansen. Hele leuke avond gehad dus!

Verder ben ik de Gaddafi Mosque nog wezen bekijken, dit is de op een na grootste moskee in Afrika. Ik vond het heel bijzonder om eens kijkje in een moskee te mogen nemen, maar vooral gaaf dat we in de toren mochten. 277 Treden moesten we omhoog klimmen maar wat een mooi uitzicht over Kampala heb je dan! Vanuit de toren werd er nog wat verteld over de geschiedenis van Kampala, hoe deze stad is ontstaan en hoe de stad in elkaar zit. Omdat het uitzicht zo mooi was ben ik zelfs nog een keertje terug geweest om vanuit de toren naar de zonsondergang te kijken!

Ook ben ik nog bij de baha'i temple geweest. Dit is een tempel van de baha'i religie, had ik nog nooit van gehoord trouwens, maar de tempel is bedoeld als bidplaats voor alle geloven. Tenslotte ben ik nog bij dr Martyrs Church geweest. Op 4 juli wordt er in Oeganda Martyrs day gevierd om de martyrs te eren die op de plaats van waar deze kerk nu staat levens zijn verbrand. Ook is dit de plek waar paus Fransicus vorig jaar is geweest om de Oegandezen toe te spreken.

Ook mijn stage is afgerond. De laatste dagen op het lab en in het koffie onderzoekscentrum zitten er op, de verslagen zijn af en de eindbeoordeling was zeer prima!

Het laatste weekend in Kampala heb ik twee nieuwe meisjes die in het compound komen wonen een beetje bekend gemaakt in de buurt en zijn we met z'n allen als afscheidsdiner sushi wezen eten.

Ik zit nu in het vliegtuig van Dubai naar Düsseldorf dit verhaal te typen en zit wrug te denken aan wat mijn indrukken van deze reis zijn geweest. Ten eerste heb ik veel geleerd over het doen van een onderzoek, op het gebied van agriculture en over de agriculture zoals hij nu in Afrika is. Daarnaast heb ik super leuke mensen ontmoet, iedereen is veel met elkaar opgetrokken, je wordt door iedereen geholpen en we hebben vele leuke avondjes samen gehad. Ik denk dat dit de ervaring heel anders heeft gemaakt dan als ik hier alles alleen had moeten uitzoeken. Ik ben heel blij dat ik deze mensen heb leren kennen, en aangezien het voornamelijk Nederlanders waren zie ik ze vast nog wel eens terug. Verder heb ik een paar woordjes luganda leren spreken. Oke hele gesprekken gaan niet lukken, maar een simpele hallo, hoe gaat het met je, alsjeblieft, dankjewel, meneer, mevrouw, oke lukt wel. Verder heb ik geduldig leren zijn, aangezien iedereen altijd te laat is in Oeganda en denk ik dat ik ook wel wat zelfstandiger ben geworden. Als je dingen wilt ondernemen, dingen wilt zien, dingen wilt leren en dingen wilt meemaken moet je er echt zelf werk van maken en er zelf achter aan gaan anders komt er niks van. Ten slotte heb ik geleerd dat het niks voor mij is om in Afrika te wonen. Tien weken was een mooie ervaring, maar het was ook lang genoeg. Ik heb echt een goede tijd gehad in Oeganda, maar ik ben ook wel blij dat ik nu weer lekker naar huis mag.

Op naar de laatste week

Dit weekend helemaal vergeten een verhaaltje te schrijven. Bij deze dus nog een korte update uit Oeganda.

Vorige week heb ik weer een drukke week gehad, het veld in geweest, gegevens verwerkt op kantoor en aan mijn verslagen gewerkt.

Maandagavond was het weer pubquiz tijd. Elke maandag zijn er een aantal teams die elke week mee doen, Stormtroopers, Lost in the 80's, Smell like a lady, G-nut sauce en ten slotte wij zelf; Birds of paradise. Dit zijn de 'vaste teams' die eigenlijk elke week mee doen en ook vaak het hoogste scoren. Omdat de vaste quizmasters een keer verhinderd waren hadden de winnaars van vorige week, lost in the 80's, een quiz voorbereid met zoals verwacht drie rondes met vragen over de jaren 80. Gelukking waren we met een grote groep vandaag en ging het erg goed, maar op het einde bleek dat we tweede waren geworden. Met een half punt verschil met de eerste plaats. Balen dus, maar volgende keer beter.

Omdat Lusha vrijdag terug naar nederland vloog, en blij dat ze was dat ze weer mocht gaan, zijn we donderdagavond met zijn alle bij een koreaans-japans restaurant wezen eten. Erg lekker en gezellig!

Vrijdagavond zijn we met zijn alle bij Onno en Laurie wezen barbequen. Zij hebben beide ook in het studentencompound gewoond maar omdat zij naar verwachting hier nog wel een aantal jaren zitten hebben ze een eigen huisje gevonden en gaven ze nu dus een housewarmingparty.

Zaterdagochtend ben ik naar Djuna haar nieuwe huisje wezen kijken, zij zat eerst bij mij in huis maar heeft nu samen met haar vriend een eigen plekje gevonden. Hierna ben ik met wat andere studenten naar een paar craft winkeltjes geweest om souveniertjes te kopen en heb ik een rustig avondje gehad waar we met z'n alle wat hebben gekaart en een filmpje hebben gekeken.

Zondag was een rustig dagje waar ik wat heb gewerkt, wat in de zon heb zitten kaarten en 's avonds met zijn alle bij Piet thuis voetbal hebben gekeken.

Na een late avond moest ik maandagochtend weer vroeg op om om 8 uur te vertrekken naar het koffie onderzoekscentrum. Ofja, dat was de bedoeling.. Ik stond mooi om 8 uur klaar om te gaan, waren ze (alweer) vergeten om vervoer te regelen.. Voor niets zo vroeg op dus. Maarja, this is Africa zeggen ze dan, wen er maar aan.

Maandagavond, tijd voor de laatste pubquiz, laatste kans om te winnen, maar helaas.
Vandaag zit ik weer een dagje op kantoor en ben ik hard bezig met het afronden van alles want de laatste dagen komen er aan. Nog een weekje en dan zit ik (als alles goed gaat) weer in Nederland. Ik heb hier een super tijd, maar ik heb wel weer zin om naar huis te gaan!

Alweer een safari

En weer heb ik een drukke week achter de rug, naast dat ik het veld in ben geweest en veel kantoor werk heb gedaan hebben we twee verjaardagen gehad. Dinsdag avond was Marleen jarig en hebben ik en Djuna haar verrast met een fles rode wijn en allemaal verschillende kaasjes, omdat ze dat zo lekker vindt (en wij heel toevallig ook). Dit avondje liep uit tot een ongepland feestje waarbij de andere studenten en nog een paar collega's spontaan aan kwamen zetten met lekkere dingen en zo hebben we een heerlijke avond gehad. Vrijdag avond vierde Djuna haar verjaardag, en dit moest volgens Vincent (haar Oegandese vriend) ook op z'n Oegandees gevierd worden. Het begon allemaal met een openingsgebed en een paar gekke spelletjes. Daarna gingen we eten en iedereen had iets uit zijn of haar eigen land gemaakt. Chinees, Turks, Ghanees, Oegandees en natuurlijk Nederlands. Ook dit was weer een leuke avond.

Zaterdag ochtend zijn Lusha en ik naar een grote craftmarket geweest en heb ik een paar leuke dingetjes gekocht. 's Avonds waren alle studenten bij Piet en Laurence uitgenodigd voor een barbecue, wat erg gezellig was.

Lusha en ik zijn zondagochtend vroeg vertrokken naar lake Mburo. Om 6.15 werden we opgehaald door onze privé gids en zijn we, met een korte pauze op de evenaar, naar lake Mburo gegaan voor een safari. Eerst gewoon een safari met het busje, waar we lekker op het dak hebben gezeten en van het uitzicht hebben genoten. Hierna nog een korte bootsafari en weer een uur met het busje totdat we het park uit waren. In lake Mburo zijn veel zebra's, die er trouwens echt heel nep en opgeschilderd uit zien. Verder hebben we nijlpaarden, krokodillen, verschillende runderen, verschillende apen, verschillende antilopen en heel veel mooie vogels gezien. Geslaagd dagje dus! 's Avonds, na een hele lange en vermoeiende terug rit (verkeer is echt zo hectisch hier) zijn we om 20.30 uur weer terug in Bukoto. Ook zijn de kleren die ik heb laten maken klaar, en ik ben heel blij met het resultaat!!

Murchison Falls

Moe maar tevreden lig ik nu op de bank na te genieten en mijn verhaaltje te schrijven, want ik heb een erg drukke maar geweldige week achter de rug!

Maandag begon het wat minder goed, de medicijnen die ik tegen bilharzia had gekregen blijken je zieker te maken dan de parasiet zelf. Oke de parasiet in de eerste fase dan, als je te lang wacht kan je er uiteindelijk aan overlijden dus het is toch wel handig dat je die pilletjes gewoon neemt. Maar dat had ik dus gemerkt. Op weg naar het onderzoekscentrum heb ik de chauffeur wel drie keer laten stoppen omdat ik zo misselijk was van de pillen (en de combinatie met hobbelwegen denk ik). De rest van de dag ging het gelukkig weer prima en ben ik lekker het veld in geweest. 's Avonds ben ik lekker pizza wezen eten en hebben we de pubquiz hard verloren. Woensdag ben ik ook het veld in geweest bij het koffie onderzoekscentrum en dinsdag en donderdag heb ik op een laboratorium geholpen met proefjes naar resistentie in verschillende gewassen. Ook heb ik nog genoeg uren op kantoor gezeten om alle data te verwerken.

In het weekend heb ik een trip gedaan naar Murchison Falls! Dit is het grootste national park van Oeganda. De trip bestond uit een safari, een bootsafari over de Nijl en een wandeling bij de watervallen. We hebben met een tien persoons busje, twee andere Nederlandse, vijf Amerikanen de chauffeur en ik zo'n 5 uur gereden voordat we in murchison aankwamen. Hier sliepen we in tweepersoons tentjes op een kamp in het nationaal park. Er liepen bavianen over het park die eten en tasjes stelen, beide heb ik dan ook zien gebeuren. We zijn bij de watervallen rond wezen lopen, bizar hoeveel water daar naar beneden stort en hoe groot het daar is. In het kamp zaten meerdere mensen en 's Avonds hebben we gezellig met z'n alle bij het kampvuur gezeten. 's Ochtends moesten we om 6.00 uur op om vroeg op safari te gaan, de dieren zijn namelijk vooral vroeg in de ochtend actief. De safari zelf was echt geweldig. We gingen met een busje waar het dak open kan en we er dus boven uit konden hangen en op het dak konden gaan zitten. De dieren die ik graag wilde zien heb ik gespot, volgens mij hebben we zelfs alle dieren gezien die in dit park voorkomen! Leeuwen, olifanten, giraffen, water buffels, hyena's, jakhalzen, verschillende aap soorten, verschillende soorten antilopen, krokodillen, nijlpaarden, waterbokken, wrattenzwijnen, een hele hoop verschillende vogels en (als enige groep) een luipaard! Met die luipaard hebben we echt geluk gehad heb ik van mijn gids gehoord, hij deed al vier jaar deze safari en had er nog maar zes keer een gezien. Verder hebben we nog een boottocht over de Nijl gedaan waarbij je de krokodillen en nijlpaarden nog goed kon zien en zijn we naar de watervallen gevaren. Na een lange, vermoeiende maar vooral gezellige terugweg kwamen we zondagavond weer aan in Kampala waar ik lekker op tijd mijn bed op ga zoeken aangezien ik morgen het veld weer ik ga!

Tropische ziektes enzo

Ja hoor, de eerste tropische ziekte heeft me nu echt getroffen. Bilharzia, ofwel het parasitaire wormpje wat in tropisch zoet water (en dus ook in de Nijl) voorkomt. Het is niet ernstig, een beetje versuft en vermoeid, en is het makkelijk te behandelen met anti worm pilletjes. Gelukkig heb ik wel gewoon de hele week kunnen werken.

Ik ben weer het veld in geweest, deze keer om schade aan de bomen in kaart te brengen. Dit doen we elke week om te kijken of de schade van de verschillende pesten afneemt of juist toeneemt door het plaatsen van de vallen. De rest van de week heb ik op kantoor gezeten om de gegevens uit te werken, te bespreken en andere klusjes binnen IITA te doen.

Vrijdagavond zijn we met z'n alle, of ja met de overgebleven mensen, Mexicaans wezen eten. Op het moment zijn we maar met drie studenten in het compound, waarvan er een donderdag weer weg gaat en maandag gelukkig weer een aantal terug komen.

Zaterdagochtend ben ik met drie anderen naar de stoffenmarkt in down town Kampala geweest. Wat een hectiek. Om er te komen hebben we ongeveer drie kwartier opgepropt in een matatu gezeten. Eenmaal aangekomen moesten we door het taxipark naar de overkant om bij de stoffen winkeltjes uit te komen. Overal wordt er naar je geroepen, aan je getrokken en om je aandacht gevraagd om in een busje te komen. Ook de stoffenwinkels zelf, iedereen roept naar je om zijn stoffen proberen te verkopen. En niet eens bescheiden, maar gewoon hé mazungo, my friend, moneyyyy. En in de winkeltje worden (vaak de lelijkste) stofjes uit de rekken getrokken, kijk hoe mooi, kopen? Rustig shoppen zit er hier niet in nee, maar ik ben wel geslaagd. Ik heb drie stofjes gevonden en ga nog even bedenken wat ik er van ga (laten) maken.

Zaterdagavond zijn we naar een fundraising party geweest voor the Uganda press photo award. Dit was een hele gezellige avond waar een veiling was met foto's die in de prijzen zijn gevallen bij deze award, een loterij waarbij ik helaas niets heb gewonnen en een heel leuk optreden van een Indiaas/Oegandees rap-duo.

Komende week is het de bedoeling dat ik vier dagen het veld in ga! Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen of dat de plannen, zoals meestal, last minute nog veranderen.

Halverwege

Daar stond ik dan, maandag ochtend om 6.45 uur op dr. Kagezi te wachten. Om 7 uur was er nog niemand, half 8 nog steeds niemand.. Om 8 uur word ik opgehaald door Hannington (Hannington is de man voor wie ik het veldwerk doe, hij doet het onderzoek naar Black Coffee Twig Borer) op de plek die ik met dr. Kagezi heb afgesproken, oh ja hij had gisteren gebeld dat hij ziek was. Fijn dat je mij dat ook even laat weten.. Ja ik wilde wel, maar ik had je nummer niet.. Lekker dan. Uiteindelijk heeft Hannington me naar het kantoor gebracht en een privé taxi geregeld en ben ik om half 10 vertrokken naar het onderzoekscentrum. Voor niets zo vroeg op dus, maar ach, this is Africa. In het onderzoekscentrum hebben we hard gewerkt om alle data te verzamelen en ik ben nog een paar dagen bezig geweest met het verwerken van de gegevens. Als ik klaar ben met het verwerken hebben anderen nog wel wat klusjes voor me dus ik ben lekker bezig.

Donderdag is er een nationale feestdag, alweer ja. National heroes day. Ik ben een dagje naar Kabira Country Club gegaan, dit is een groot hotel vlakbij waar ik woon. Hier is een sportschool, zwembad, sauna, stoombad en kan je een massage krijgen. Hier heb ik dus allemaal gebruik van gemaakt en ben de hele dag zoet geweest. Heerlijk, een dagje ontspannen en het is hier zo rustig dat je niet eens door hebt dat je in het midden van een grote stad zit. Heerlijke dag gehad, maar helaas wel (voor de eerste keer sinds ik hier ben) flink verbrand.

Vrijdag nog even gewerkt, tea party gehad, en dan is het alweer weekend. De vrijdagavond hebben we weer de hele avond gekaart. Zaterdag ochtend ben ik samen met Djuna wezen zwemmen, niet zo'n luxe zwembad als Kabira deze keer, maar aangezien we de enige waren wel lekke een privé zwembad.

Zaterdagmiddag zijn we naar het LaBa Arts Festival geweest, een festival met muziek, dans, kunst en een heleboel leuke marktjes. Ik heb hier nog een mini trommel workshopje gedaan, waar we met zijn allen in een kringetje op verschillende djembé's gingen trommelen en dansers in het midden gingen dansen, heel erg grappig!

De zondag besteed ik over het algemeen aan huishoudelijke klusjes, de was doen met de hand kost bijvoorbeeld veel tijd, naar de supermarkt ben je ook niet eventjes op en neer. Verder hebben we nog wat gekaart en samen gekookt. Vandaag weer aan de slag, morgen hopelijk weer het veld in en dan ben ik alweer bijna halverwege mijn avondtuur in Oeganda.

Kaarten en verhuizen

De avonden in het studentencompound worden over het algemeen besteed met bier drinken en kaarten, kleurenwiezen of boeren bridge. Ook zaterdagavond wordt er fanatiek gekaart en heb ik natuurlijk gewonnen. Zondag heb ik het huis gepoetst, gekaart, en zijn we bij Simon op geweest die heerlijk voor ons heeft gekookt! Simon is een jongen die eerder ook op het studentencompound heeft gewoond maar nu zijn eigen huisje heeft.

Maandagavond pizza en pubquiz night. Lekkere pizza, leuke pubquiz. Drie keer drie rondes, na drie rondes een tussenstand en bij een gelijke stand een drink-off. Helaas tweede bij de pubquiz maar wel de drink-off gewonnen!

Maandag tot en met woensdag was er op stage nog niets te doen over de Black Coffee Twig Borer aangezien er nog geen resultaten zijn die uitgewerkt kunnen worden, dus heb ik de opdracht gekregen om bureauonderzoek te doen over boeren in Afrika en de redenen waarom ze voor bepaalde gewassen kiezen. Ook leuk om weer met een ander onderwerp bezig te zijn!

Donderdag gaan we weer naar Kituza research centre en nemen we in het veld alle protocollen door hoe gegevens worden verzameld en wat we allemaal bij moeten houden. Omdat dat allemaal zo lang duurt hebben we geen tijd meer om het daadwerkelijk bij elke val te gaan doen, dus ik mag maandag weer terug!

Vrijdags zijn we vrij in verband met Martyr's day. Lang weekend dus. Tijd om weer een ander deel van de stad te ontdekken en naar verschillende winkeltjes te gaan. 's Avonds besluiten we onze kaarten mee te nemen naar Que Pasa, een Mexicaans restaurantje,

en hier lekker cocktails te gaan drinken terwijl we natuurlijk weer gaan kleurenwiezen. Zaterdag bestaat vooral uit huishoudelijke dingen als de was doen en boodschappen doen, en 's avonds zijn we wezen uiteten als afscheid van Laurie, die een eigen huisje heeft gevonden hier in Kampala. Dit betekent dat er een kamer vrij komt met een beter bed en zonder haan als buurman die elke ochtend om half 5 begint te kukeleku'n. Ook is dat huis een stuk ruimer en is de keuze dus snel gemaakt dat ik over ga plaatsen naar dit huisje voordat er dadelijk een nieuw iemand komt en deze kamer inneemt.

Zondag heb ik al m'n spulletjes overgeplaatst en ben ik ingetrokken bij Djuna in huis. We zijn nog even de markt op geweest en hier heb ik dan dus de sprinkhanen geproefd. Niet heel vies, maar het idee dat je insecten eet is wel gek. 's Avonds hebben we nog even bij elkaar gezeten (en natuurlijk gekaart) en nu ga ik lekker op tijd naar bed want morgenvroeg wordt ik (hopelijk) om 6.45 opgehaald door dr. Kagezi om weer het veld in te gaan!

Ziek zijn (en weer beter worden)

Studenten komen en gaan in het studentencompound, zo ook in mijn huisje. Lusha is voor drie weken het veld in en Sally, een Keniaans meisje, neemt haar kamer voor een paar dagen in. Zondag was een vrij rustige dag waarop ik de tijd heb genomen om een keer naar een grotere supermarkt te gaan en de was te doen, wat met de hand moet aangezien ik dus geen wasmachine heb hier.

Maandagochtend word ik wakker met koorts en is mijn buikgriep zo heftig geworden dat ik mijn stagebegeleiders heb gebeld en zij me naar het ziekenhuis hebben gebracht. In het ziekenhuis hebben ze bloed afgenomen (drie keer mis geprikt..), een aantal testjes gedaan en heb ik heel lang op de uitslag gewacht aangezien alles gewoon rustig aan gaat hier in Oeganda. ‘Gelukkig’ geen enge tropische ziekte maar een flinke voedselvergiftiging, een antibiotica kuurtje en ik kom er wel weer bovenop zeggen ze. Maandag en dinsdag heb ik dus verder de hele dag op bed gelegen en vooral veel geslapen en woensdag voel ik me al een stuk beter!

Woensdag ben ik weer naar kantoor gegaan om te overleggen wanneer ik weer naar het onderzoekscentrum ga, aangezien het eigenlijk de bedoeling was om maandag te gaan. Donderdag ga ik en de woensdag besteed ik dus met het doornemen van de protocollen over wat er allemaal gaat gebeurt op het veld.

Woensdagavond ben ik met Djuna (ook een nieuw meisje) en Sally wezen kijken bij een klein stationnetje waar ze sprinkhanen vangen voor consumptie. Sprinkhanen zijn ook een vrij grote pest hier dus vind ik het een hele slimme oplossing: zo houd je de pest enigszins in bedwang en wordt er gemakkelijk voedsel gevangen. Het stationnetje komt eigenlijk neer op grote metalen tonnen, hierin staan lange metalen platen en hierop staat heel veel licht wat aan alle kanten wordt gereflecteerd. Dit licht trekt te sprinkhanen aan en inmaal in de tonnen gesprongen kunnen zij er niet meer uit. Er wordt aangeraden om een zonnebril op te zetten anders zit de kans er in dat je nog dagen last van je ogen hebt, zo fel is het licht dus. Verder zijn we de straat nog even op geweest om wat lokaal eten te scoren, wat ze dus gewoon naast de weg verkopen. Geroosterde maïs, gebakken vlees, verschillende baksels en heel veel fruit. Helaas waren de sprinkhanen nog niet te verkrijgen op het moment dat wij gingen, hiervoor ga ik dus nog wel een keer terug, en komen we thuis met chapati’s, een soort pannenkoekachtig brood.

Donderdagochtend zouden we om half 9 vertrekken naar Kituza, het onderzoekscentrum. Ik ben dus netjes om half 9 aanwezig, helaas zijn ze in Oeganda niet zo strikt met de tijd en komt de chauffeur pas om kwart over 9 aanzetten. Samen met twee onderzoekers van IITA gaan we voor de laatste keer ons plan bespreken, nu wel met de professor die we nodig hadden, en alles klaar maken. We gaan twee verschillende vallen met 5 verschillende lokvloeistoffen testen: een ‘moderne val’ en een val die zelf van plastic flesjes worden gemaakt zoals veel boeren in Oeganda ook hun vallen maken. Het eerste deel van de dag ben ik dus bezig geweest met vallen maken en verschillende lokvloeistoffen in deze vallen aan te brengen en hierna gaan we het veld in om deze vallen op drie verschillende locaties op te hangen; in de schaduw, halfschaduw en in de zon.

Vrijdagochtend was er een teaparty op het werk wat in het teken staat om elkaar beter te leren kennen. Vanaf nu wordt er elke vrijdag een kleine teaparty georganiseerd puur om even met mensen te kunnen communiceren en zo iedereen op het bedrijf beter te leren kennen, leuk!

Sally is nu weer weg en ik heb het huisje dus eventjes voor me alleen, wel zit ik met een kapotte boiler en dus een koude douche. Even achteraan gaan dus, maar het boeit de huisbaas niet zo dus ik zal flink gaan moeten pushen om een nieuwe boiler te krijgen..