Deze week helaas niet zo'n spannende verhalen als vorige keer, want ik heb geen gekke dingen gedaan zoals raften, maar deze week ben ik dan aan mijn stage begonnen.

Op maandag heb ik kennis gemaakt met een aantal medewerkers van IITA waarmee ik de komende 9 weken samen ga werken. IITA is een onderzoekscentrum naar tropische landbouw en heeft vestigingen in heel Afrika.

Dinsdag begon m'n stage dan echt en ben ik begonnen met vooronderzoek doen naar de black coffee twig borer, de pest waar ik deze stage voornamelijk mee zal gaan werken. De black coffee twig borer is een kever, deze kever is een serieuze pest die in Oeganda een groot deel van de koffieplantages verpest. Het onderzoek waarvoor ik veldwerk ga doen gaat over verschillende vallen en verschillende lokvloeistoffen om deze kever te vangen en zo de pest onder controle te krijgen..

Na drie dagen op kantoor zitten zijn we vrijdag naar een onderzoekscentrum in Mukono geweest waarmee IITA vaker samenwerkingen heeft gehad. De bedoeling is dat we hier met een professor gaan praten over hoe we ons onderzoek het beste op kunnen zetten, maar hij blijkt toch geen tijd voor ons te hebben.. Gelukkig hebben we niet voor niks anderhalf uur in een auto gezeten en is er iemand anders die ons het onderzoekscentrum laat zien. Het onderzoekscentrum bestaat uit een heel groot stuk land waar allemaal proefveldjes met voornamelijk cacao en koffie staan. Maandag gaan we weer terug om met de professor te praten, want dan heeft hij wel tijd voor ons (zegt hij, ik ben benieuwd), en gaan we als hij goedkeuring geeft onze verschillende vallen uitzetten.

Verder is het leven in Oeganda, zoals ik wel had verwacht, heel anders dan het leven in Nederland.

Het weer is over het algemeen goed, maar af en toe kan het fiks regenen. Deze regen is dan even heel flink maar blijft gelukkig niet lang hangen en wordt alweer snel door de zon vervangen.

Ook het eten is hier heel anders dan gewend. Voor het ontbijt had ik in de supermarkt een brood en een pot pindakaas gekocht, maar beide zijn helaas niet zo lekker als dat het thuis is. Wel heb ik een soort van bakkertje ontdekt waar ik 's ochtends op weg naar het werk langs af loop en waar ze hele lekkere broodjes en andere baksels verkopen. Elke keer als ik daar iets haal koop ik weer iets waarvan ik niet weet wat het is en is het dus weer een verrassing of het lekker gaat smaken. Tussen de middag wordt de grootste maaltijd van de dag gegeten en die bestaat uit verschillende dingen. De basis is meestal een combinatie van matooke, cassave, rijst, posho en zoete aardappelen. Matooke is hele stevige bananenpap en posho is stevige maïspap. Naast deze basis dingen is er meestal de keuze tussen witte bonen, aardnoten, kip, bief en af en toe vis.

Ook aan de porties die hier worden gegeten moet ik nog steeds wennen, wat eten die mensen veel zeg! Ik krijg meestal de helft nog niet op, en dan zit ik 's avonds nog zo vol dat ik als avondeten alleen nog maar wat fruit neem.

Verder is het leven niet heel duur in Oeganda, alleen denken de Oegandezen volgens mij dat alle mazungu's, blanke mensen dus, lopende geldmachines zijn. In veel winkeltjes staat er geen prijs op de artikelen dus moet je dit aan de verkoper vragen, en omdat ik blank ben zit de kans er dus in dat ze vaak twee keer zo veel vragen dan dat de eigenlijke prijs is. Daarom moet je hier gaan onderhandelen over de prijs, wat nog steeds heel gek voelt. In Nederland is de prijs gewoon de prijs en betaal je het of koop je het artikel niet. Hiet moet je over alles in discussie gaan als je niet te veel wil betalen en dan nog betaal je volgens mij meer dan de lokale mensen, achja het is niet anders.

Vrijdagavond zijn we met een aantal studenten uit geweest. Op stap betaal je 3000 shilling voor een halve liter bier, wat overeenkomt met €0,81, niet heel erg veel dus. Helaas is ook mijn lichaam nog niet zo gewend aan het eten in Oeganda en heeft, ondanks dat ik voorzichtig heb gedaan met wat ik eet en wat ik drink, de welbekende reizigers buikgriep me getroffen. Toppie! Niet zo veel biertjes voor mij dus die avond.

Verder ben ik benieuwd wat de volgende week me gaat brengen. Ik hoop op een positief gesprek maandag want dan mogen we onze proef uit gaan zetten en mag ik eindelijk voor een langere tijd het veld in!