Studenten komen en gaan in het studentencompound, zo ook in mijn huisje. Lusha is voor drie weken het veld in en Sally, een Keniaans meisje, neemt haar kamer voor een paar dagen in. Zondag was een vrij rustige dag waarop ik de tijd heb genomen om een keer naar een grotere supermarkt te gaan en de was te doen, wat met de hand moet aangezien ik dus geen wasmachine heb hier.

Maandagochtend word ik wakker met koorts en is mijn buikgriep zo heftig geworden dat ik mijn stagebegeleiders heb gebeld en zij me naar het ziekenhuis hebben gebracht. In het ziekenhuis hebben ze bloed afgenomen (drie keer mis geprikt..), een aantal testjes gedaan en heb ik heel lang op de uitslag gewacht aangezien alles gewoon rustig aan gaat hier in Oeganda. ‘Gelukkig’ geen enge tropische ziekte maar een flinke voedselvergiftiging, een antibiotica kuurtje en ik kom er wel weer bovenop zeggen ze. Maandag en dinsdag heb ik dus verder de hele dag op bed gelegen en vooral veel geslapen en woensdag voel ik me al een stuk beter!

Woensdag ben ik weer naar kantoor gegaan om te overleggen wanneer ik weer naar het onderzoekscentrum ga, aangezien het eigenlijk de bedoeling was om maandag te gaan. Donderdag ga ik en de woensdag besteed ik dus met het doornemen van de protocollen over wat er allemaal gaat gebeurt op het veld.

Woensdagavond ben ik met Djuna (ook een nieuw meisje) en Sally wezen kijken bij een klein stationnetje waar ze sprinkhanen vangen voor consumptie. Sprinkhanen zijn ook een vrij grote pest hier dus vind ik het een hele slimme oplossing: zo houd je de pest enigszins in bedwang en wordt er gemakkelijk voedsel gevangen. Het stationnetje komt eigenlijk neer op grote metalen tonnen, hierin staan lange metalen platen en hierop staat heel veel licht wat aan alle kanten wordt gereflecteerd. Dit licht trekt te sprinkhanen aan en inmaal in de tonnen gesprongen kunnen zij er niet meer uit. Er wordt aangeraden om een zonnebril op te zetten anders zit de kans er in dat je nog dagen last van je ogen hebt, zo fel is het licht dus. Verder zijn we de straat nog even op geweest om wat lokaal eten te scoren, wat ze dus gewoon naast de weg verkopen. Geroosterde maïs, gebakken vlees, verschillende baksels en heel veel fruit. Helaas waren de sprinkhanen nog niet te verkrijgen op het moment dat wij gingen, hiervoor ga ik dus nog wel een keer terug, en komen we thuis met chapati’s, een soort pannenkoekachtig brood.

Donderdagochtend zouden we om half 9 vertrekken naar Kituza, het onderzoekscentrum. Ik ben dus netjes om half 9 aanwezig, helaas zijn ze in Oeganda niet zo strikt met de tijd en komt de chauffeur pas om kwart over 9 aanzetten. Samen met twee onderzoekers van IITA gaan we voor de laatste keer ons plan bespreken, nu wel met de professor die we nodig hadden, en alles klaar maken. We gaan twee verschillende vallen met 5 verschillende lokvloeistoffen testen: een ‘moderne val’ en een val die zelf van plastic flesjes worden gemaakt zoals veel boeren in Oeganda ook hun vallen maken. Het eerste deel van de dag ben ik dus bezig geweest met vallen maken en verschillende lokvloeistoffen in deze vallen aan te brengen en hierna gaan we het veld in om deze vallen op drie verschillende locaties op te hangen; in de schaduw, halfschaduw en in de zon.

Vrijdagochtend was er een teaparty op het werk wat in het teken staat om elkaar beter te leren kennen. Vanaf nu wordt er elke vrijdag een kleine teaparty georganiseerd puur om even met mensen te kunnen communiceren en zo iedereen op het bedrijf beter te leren kennen, leuk!

Sally is nu weer weg en ik heb het huisje dus eventjes voor me alleen, wel zit ik met een kapotte boiler en dus een koude douche. Even achteraan gaan dus, maar het boeit de huisbaas niet zo dus ik zal flink gaan moeten pushen om een nieuwe boiler te krijgen..